Biri - Mary Oliver

Biri që im atë s'e pati kurrë
jetonte me mua,
fshehurazi;
para se të flija
mendoja për të
me kyçet e tij të forta,
me sytë e mi.
Trupi i sime mëje,
tepër i dërmuar nga pamundësia
për të lindur një tjetër,
më ushqeu mua,
por dëshira ish e dukshme.
Shumë shpejt
mund të luftoja si djalë,
mund të shkrepja armë,
mund të humbisja
dhe e gjeja rrugën për në shtëpi.
S'mund t'i shquaja gjërat
nga të cilat kisha frikë,
si vetë trupi im,
i çakërdisur e i mistershëm
si uji.
Patjetër që ëndërroja
që një mrekulli të ndodhte.
Sa shumë e donin atë,
hijeshinë e tij, këmbët e tij të gjata!
Kështu që, në fund,
besoj, duhet të më dhimbsen, 
për trishtimin
që avitet në ajër
edhe tani 
kur i përshëndes
aq përzemërsisht sa mundem
në lumturinë time,
në trupin tim të imët,
në flokët e mi të gjatë e të shndritshëm -
sepse gjithçka doli të ish e vërtetë:
mrekullia e vetes isha,
ëndrrat dhe dëshpërimi,
i tyre.

Shqip: Evi Xhaja